Nie unikam kontaktu z prasą - powiedział Dominik Księski, gdy spytałem się, czy udzieli mi wywiadu do jubileuszowego numeru "Pałuk".  

Czytaj więcej...

    24 lutego po projekcji filmowej w kawiarni "Parkowa" w Żninie spotkały się osoby związane z pracą w "Pałukach" (bez osób towarzyszących, mężów, żon itd.) Atmosfera była gorąca i radosna. Wszak gazeta obchodziła jubileusz pięciolecia.

Czytaj więcej...

Wśród gości w "Parkowej" był także reżyser filmu o Żninie Stanisław Manturzewski. Gość - choć z Warszawy - nikogo w kompleksy nie wpędził. Swego czasu pan ten napisał artykuł o Żninie, w którym nasze miasto pokazał jako zapyziałą dziurę. Obcując z panem Manturzewskim oko w oko, śmiało mogę powiedzieć, że mieszkając w Warszawie można być bardziej prowincjonalnym i pretensjonalnym, niż mieszkając w Żninie.

Piszemy o nich informacyjnie, z datami, tydzień po tygodniu. Ale nigdy tak: Szary skowronek zaczyna unosić się ku niebu. Wtedy ziemia czeka, by wrzucić w nią ziarno. Wrony jak przez wieki chodzą nadal za pługiem, szukając w glebie robaków

   24 lutego 1996 r. w kinie Pałuczanin odbyła się prapremiera filmu dokumentalnego Żnin - Paryż - Wenecja autorstwa Stanisława Manturzewskiego i Piotra Bikonta. Przybyli widzowie zapełnili prawie całą salę kinową. Jako, że ta projekcja została zorganizowana z okazji jubileuszu 5-lecia Pałuk, redaktor naczelny - Dominik Księski, przywitał przybyłego z Warszawy reżysera, który przedstawił okoliczności powstania filmu.

Czytaj więcej...

    Aby zastanowić się jaki jest ten film, na czym w ogóle skupili się widzowie po projekcji filmu należy wiedzieć czy bohaterzy tego filmu - kiedyś nagrywani na potrzeby archiwów rodzinnych itp. - wiedzieli, że wykorzysta się to nagranie w filmie Żnin-Paryż-Wenecja, wśród fragmentów z innych kaset, danym kontekście.

Czytaj więcej...

Film pokazuje, jacy jesteśmy. Jeśli więc wychodzimy nie tak, jak byśmy chcieli - nie jest to wina filmu, lecz nas samych.

     Uroczysta a zarazem trochę nerwowa atmosfera panowała w redakcji Pałuk już od rana 23 lutego. Tego i następnego dnia sekretariat przeniósł się do Żnińskiego Domu Kultury. Dla Mirki zainstalowano komputer z drukarką a dla innych kilka czajników, dzbanków i szklanek potrzebnych do przygotowania herbat i kaw. Czekaliśmy na gości, którzy mieli przyjechać z różnych stron kraju. Pogoda tego dnia nie była łaskawa dla podróżnych, a jednak nie zawiedli. Ci najbardziej spóźnieni jako powód podawali fatalny stan dróg w rejonie Żnina.

Czytaj więcej...